Muzische evaluatiekoffer
Het is weer even geleden dat ik iets op deze blog heb gepost...Vandaar...
Vandaag wil ik jullie een blik in mijn muzische evaluatiekoffer geven. Een goed gevulde koffer om van start te gaan maar die zeker nog kan groeien de komende jaren.
Van zit er zoal in...?
- Gevoelsmannetjes
- Pluimpjes
- Een dobbelsteen met vraagjes erbij
- Kaarten met woorden
- Wasspelden-jive
- Evaluatiebal
De gevoelsgezichtjes, wasspelden-jive en de evaluatiebal spreken mij het meeste aan.
De gevoelsgezichtjes zijn kaartjes met telkens 3 gezichtjes op (blij, neutraal of boos) en kan je makkelijk inzetten in de onderbouw aangezien de gezichtjes zo duidelijk zijn. Op het einde van de activiteit kunnen de leerlingen een gevoelsgezichtje kiezen en hierbij kort iets vertellen (waarom hebben ze dat gezichtje gekozen? Vonden ze het fijn/niet fijn een waarom? Wat vinden ze van hun ontwerp?). Je kan de gevoelsgezichtjes dus zowel voor de evaluatie van beleving als proces inzetten.
De wasspelden-jive is ideaal voor een proces evaluatie, vooral in de bovenbouw. De leerlingen krijgen aan het begin van de activiteit een wasspeld. Tijdens de activiteit kunnen ze de wasspeld op hun kleding bevestigen. Waar de wasspeld hangt, van aan de sokken tot aan hun haar, laat zien hoe het proces loopt bij de leerlingen.
Deze techniek heb ik tijdens een vorige stage gebruikt. Als leerkracht is het heel duidelijk bij welke leerlingen je even moet gaan piepen. Vaak zijn het kleine probleempjes die ze hebben maar waardoor ze vastzitten in het proces. Het voordeel is dat de leerlingen dit heel snel kunnen tonen hoe het gaat en je als leerkrach snel kan ingrijpen.
De laatste methode die ik gekozen heb, is de evaluatiebal. Deze kan je inzetten voor zowel evaluatie van proces als beleving. De bal bevat vragen zoals "Het leukste was...?; Vandaag leerde ik...?; Wat me van deze les bijblijft is...?; Het moeilijkste was...?". Het leuke aan deze manier van evalueren is dat het heel speels en laagdrempelig is. Ook deze techniek heb ik al eens uitgeprobeerd. Het is een hele leuke manier om de muzo les op een actieve manier af te sluiten en je weet ineens hoe de leerlingen de activiteit ervaren hebben en wat ze ervan geleerd hebben.
Bij deze 3 bovenstaande evaluatievormen ga ik enkel in op proces- en belevingsevaluatie. Ik vind het moeilijk om kinderen op hun product te evalueren. Vaak werkt dit remmend op hun creativiteit en zelfvertrouwen.
Het evaluatierooster is wel een goede manier om een product te evalueren. Met deze vorm van evalueren kan je vooraf vastleggen waaraan het product van de leerlingen moet voldoen. Hier gaat het meer over elementen die aanwezig moeten zijn en niet zozeer of iets moois, goed gebracht of op toon gezongen is bijvoorbeeld.
Binnenkort een 2de blog over hoe het gegaan is met de gevoelsgezichtjes en het evaluatierooster. Spannend... 😀
Vandaag wil ik jullie een blik in mijn muzische evaluatiekoffer geven. Een goed gevulde koffer om van start te gaan maar die zeker nog kan groeien de komende jaren.
Van zit er zoal in...?
- Gevoelsmannetjes
- Pluimpjes
- Een dobbelsteen met vraagjes erbij
- Kaarten met woorden
- Wasspelden-jive
- Evaluatiebal
De gevoelsgezichtjes, wasspelden-jive en de evaluatiebal spreken mij het meeste aan.
De gevoelsgezichtjes zijn kaartjes met telkens 3 gezichtjes op (blij, neutraal of boos) en kan je makkelijk inzetten in de onderbouw aangezien de gezichtjes zo duidelijk zijn. Op het einde van de activiteit kunnen de leerlingen een gevoelsgezichtje kiezen en hierbij kort iets vertellen (waarom hebben ze dat gezichtje gekozen? Vonden ze het fijn/niet fijn een waarom? Wat vinden ze van hun ontwerp?). Je kan de gevoelsgezichtjes dus zowel voor de evaluatie van beleving als proces inzetten.
De wasspelden-jive is ideaal voor een proces evaluatie, vooral in de bovenbouw. De leerlingen krijgen aan het begin van de activiteit een wasspeld. Tijdens de activiteit kunnen ze de wasspeld op hun kleding bevestigen. Waar de wasspeld hangt, van aan de sokken tot aan hun haar, laat zien hoe het proces loopt bij de leerlingen.
Deze techniek heb ik tijdens een vorige stage gebruikt. Als leerkracht is het heel duidelijk bij welke leerlingen je even moet gaan piepen. Vaak zijn het kleine probleempjes die ze hebben maar waardoor ze vastzitten in het proces. Het voordeel is dat de leerlingen dit heel snel kunnen tonen hoe het gaat en je als leerkrach snel kan ingrijpen.
De laatste methode die ik gekozen heb, is de evaluatiebal. Deze kan je inzetten voor zowel evaluatie van proces als beleving. De bal bevat vragen zoals "Het leukste was...?; Vandaag leerde ik...?; Wat me van deze les bijblijft is...?; Het moeilijkste was...?". Het leuke aan deze manier van evalueren is dat het heel speels en laagdrempelig is. Ook deze techniek heb ik al eens uitgeprobeerd. Het is een hele leuke manier om de muzo les op een actieve manier af te sluiten en je weet ineens hoe de leerlingen de activiteit ervaren hebben en wat ze ervan geleerd hebben.
Bij deze 3 bovenstaande evaluatievormen ga ik enkel in op proces- en belevingsevaluatie. Ik vind het moeilijk om kinderen op hun product te evalueren. Vaak werkt dit remmend op hun creativiteit en zelfvertrouwen.
Het evaluatierooster is wel een goede manier om een product te evalueren. Met deze vorm van evalueren kan je vooraf vastleggen waaraan het product van de leerlingen moet voldoen. Hier gaat het meer over elementen die aanwezig moeten zijn en niet zozeer of iets moois, goed gebracht of op toon gezongen is bijvoorbeeld.
Binnenkort een 2de blog over hoe het gegaan is met de gevoelsgezichtjes en het evaluatierooster. Spannend... 😀
Reacties
Een reactie posten